Overgave -of- tegen de stroom in?
Overgave -of- tegen de stroom in? https://hannekeblok.nl/wp-content/uploads/2020/05/imageFB1-1024x768.jpg 1024 768 Hanneke Blok https://secure.gravatar.com/avatar/41ebe76a8d220003e84a758b21da8d65?s=96&d=mm&r=gDe afgelopen periode heb ik met verschillende mensen gesproken over flow. Ik ben een meester in het zwemmen tegen de stroom in. Ooit was dit, in mijn gezin van herkomst, een hele goede overlevingsstrategie. Zo overleefde ik de stroom thuis en behield ik mijn eigenheid en een kompas voor wat klopt voor mij.
Maar, zoals het vaak gaat met overlevingsstrategieën, er komt een moment dat ze niet meer vòòr je werkt, maar tégen. Ik kom op een punt waarin ik steeds duidelijker kan voelen wanneer ik tegen de stroom in ga. En dat is wanneer ik iets wìl. Het gaat dan helemaal niet over voelen, of afstemmen op wat er wil gebeuren. Het gaat over wat ík wìl!
Een voorbeeld; deze week stond er in mijn agenda een gezellige en inspirerende afspraak gepland met een aantal ontzettend leuke en verschillende vrouwen. Maar door de situatie waarin wij collectief zitten, kon deze niet doorgaan. Ik had bedacht, alsnog naar deze afspraak te gaan. Ik was het thuis zijn zo zat! Mijn willen ging ààn en niet een beetje. Maar, heel eerlijk, dat was niet de stroom. De stroom wees naar huis. Wees naar binnen. Dealen met wat daarbinnen zit. Daarbij, er kan wel een samenzijn plaatsvinden, alleen niet fysiek*. Dus praten, lachen, huilen en discussiëren we straks via internet.
Nog een voorbeeld; toen ik naar het Oosten verhuisde had ik geen werk. In eerste instantie lag mijn focus bij de kinderen. Scholen zoeken, hen begeleiden in het proces van aarden op die nieuwe scholen en weer een nieuw sociaal leven opbouwen. Dus even geen aandacht voor het werken als trainer / coach / manager. Ik vond een ontzettend leuke plek om te werken, midden in het prachtige centrum van Zutphen. Maar, mijn hart gaat nog steeds uit naar trainer / coachen / managen. En niet alleen één op één zoals ik nu ook doe. Ook in een organisatie. Dus ben ik, natuurlijk in overleg met mijn werkgever, op zoek naar een baan waar ik dat weer kan gaan doen. En ik had hem bijna gevonden! Alles klopte. Een baan als leidinggevende kinderopvang / jeugdzorg. Dus een baan waarin ik manage, coach, en ervaring op kan doen met de jeugdzorg. Yes! Er waren twee punten die niet helemaal klopte. De locatie en het aantal uren. Het werk lag op een uur rijden vanuit Zutphen, zonder files. Sterker nog, vanuit Diemen was ik sneller geweest 😉. Daarbij was het een baan voor 32 uur…. In overleg met deze potentiële werkgever, hebben we met spijt in ons hart afgezien van het tweede gesprek. Deze baan verdient iemand voor 32 uur. Mijn kinderen verdienen een moeder die niet zo overstresst is, dat ze hen niet meer ziet.
Vanwege de huidige omstandigheden gaat het zoeken naar een baan nu even wat minder hard. De stroom is, geheel onverwacht, nù even niet. En dat vraagt overgave. Overgave aan het thuis zijn. Overgave aan het uitstellen van ander werk.
OVERGAVE!!
O v e r g a v e
zachte, liefdevolle overgave
Maar uitstel is geen afstel. Het schuift gewoon 1 à 2 maanden op. Dat is de flow. Flow betekent dus niet dat het makkelijk is. Want ik voel mij bij tijd en wijle geketend. Maar de stroom trekt zich daar niets van aan. Dat zit in mij. Dus wat doe ik? Ik ben al gestopt met heel hard tegen de stroom inzwemmen. Steeds vaker laat ik mijzelf meedobberen met die stroom. Om zo te gaan ontdekken wat daar voor ervaringen liggen te wachten. Niet omdat ik het wìl, maar omdat het klopt in de flow.
* Over fysiek gesproken. Ik voed twee kinderen op, dus ondanks social distancing heb ik veel lichamelijk contact. Ik ben namelijk een echte knuffelmoeder en mijn kinderen zijn echte knuffelkinderen. Geeft te denken over mensen die dat niet hebben ❤️.